به نقل از «خبرآنلاین»

یک کارگردان دیگر که اجل مهلت تماشای فیلمش را نداد

تاریخ انتشار: ۳ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۱۴۸۰۹

حسین شهابی متولد هفتم آذرماه سال ۱۳۴۶ در دهه ۷۰ با ساخت فیلم‌های کوتاه و بلند تجربی به طور جدی شروع کارش را در سینما رقم زد و بعد در ابتدای دهه ۹۰ اولین فیلم بلند سینمایی خود را کارگردانی کرد.

او فیلم «به خاطر مهدی» را ساخت که به اکران درنیامده و «روز روشن» که در سی‌ویکمین جشنواره فیلم فجر تندیس بهترین فیلمنامه را دریافت کرد از شناخته‌شده‌ترین فیلم‌های این فیلمساز است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او دقیقا یک دهه قبل یعنی در سال ۱۳۹۱ با همین فیلم در جشنواره فجر شرکت کرد و حالا در آستانه چهل‌ویکمین دوره و در شرایطی که در فکر ساخت یک فیلم جدید بود، از دنیا رفت.

نشست خبری «روز روشن» در سی‌ویکمین جشنواره فیلم فجر

شهابی پس از «روز روشن» ‌تا سال ۱۳۹۵ سه فیلم بلند دیگر با نام‌های «حراج»، «بی‌صدا» و «آزاد به قید شرط» را نویسندگی و کارگردانی کرد و در بیشتر آثارش بیش از آنکه درگیر حضور بازیگران ستاره و گیشه باشد، دغدغه طرح موضوعات و داستان‌هایی از زندگی و مشکلات انسان را داشت. در «آزاد به قید شرط» با بازی امیر جعفری داستان مردی را روایت کرد که به ۲۰ سال حبس محکوم شده و پس از تحمل نیمی از این دوره به طور مشروط از زندان آزاد می‌شود. چالش مهم برای این شخصیت جلوگیری از هر نوع تخلف و و نزاع است؛ کاری که برای او آن هم در جامعه‌ای که پس از ۱۰ سال برایش بیگانه شده سخت است.

فیلم «بی‌صدا» که ابتدا «سرطان» نام داشت با نگاهی که صرفا امیدبخش نبود، به مصائب زندگی بیماران مبتلا به سرطان می‌پرداخت و فیلمساز تلاش کرد تا بخشی از تلخی‌های زندگی این بیماران را روایت کند.

«حراج» هم یکی دیگر از فیلم‌های اجتماعی اوست که با حضور بازیگران تئاتری ساخته شد و تابستان امسال هم برای جدیدترین فیلمش که پس از ۶ سال آن را ساخته بود، پروانه نمایش گرفت.

فیلمبرداری «رو در رو» که ابتدا «تست آخر» نام داشت، زمستان سال ۱۴۰۰ تمام شد و حسین شهابی در کنار فریبا خادمی، بازیگر فیلم حراج، یکی از نقش‌های اصلی را بازی کرده بود. شهابی در این فیلم به چالش‌های کسانی که به بازیگری در سینما علاقمند هستند و تست‌های مختلف بازیگری را در آموزشگاه‌های سینمایی می‌دهند، پرداخته بود.

در این فیلم طبق گفته کارگردانش بیش از ۱۴۰ هنرجو و بازیگر حضور داشتند و دغدغه ساخت فیلم از آشنایی شهابی با مشکلات و حواشی سیستم آموزشی در حیطه بازیگری به‌ویژه در آموزشگاه‌های سینمایی شکل گرفته بود و برخی مسائل و مشکلات و حاشیه‌ها را نیز به تصویر می‌کشید.

این کارگردان که خودش در سال‌های گذشته یک آموزشگاه سینمایی تاسیس کرده بود، در شهریور امسال عنوان کرده بود که تلاش می‌کند مهر یا آبان ۱۴۰۱ فیلمش را در سینماها نمایش دهد چون با توجه به ترافیک اکران و اینکه پس از جشنواره فجر، فیلم‌های دیگری به این ترافیک افزوده می‌شوند ترجیح می‌داد هر چه زودتر فیلمش راهی سینماها شود اما به نظر می‌رسد ناآرامی‌های اخیر که روند اکران سینماها را به هم ریخت، دلیل منتفی شدن تصمیم او بوده باشد.

شهابی شهریور همین امسال در گفت‌وگویی دیگر با ایسنا به مدیران سینمایی توصیه کرده بود که اینقدر سخت نگیرند چون بعضی دوستانش را در سینما می‌دید که بخاطر صدور مجوز آثارشان دچار مشکل شده‌اند.

او می‌گفت، «برخی کارگردان‌ها تصور می‌کنند من می‌توانم به آن‌ها کمک کنم و سراغم را می‌گیرند تا به عنوان تهیه‌کننده برایشان مجوز بگیرم یا اگر ارتباطی دارم واسطه شوم در صورتی که من قبلا برای بعضی کارهای خودم هم نتوانستم مجوز بگیرم. البته در دولت‌های قبلی همکاران سینمایی در این حد مشکل نداشتند و برای مدیران بهتر است که تعامل خوبی با سینماگرها داشته باشند تا در سایه گفت‌وگو هر دو به نتیجه دلخواه برسند خصوصاً در برابر فیلمسازان با سابقه‌ای که سال‌ها عمر خود را در این حرفه گذاشته‌اند.»

حسین شهابی دومین کارگردانی است که در چند ماه گذشته به طور ناگهانی از دنیا می‌رود در حالی که هیچ کدام عمرشان کفاف نداد تا دسترنج سینمایی خود را روی پرده ببینند. اصغر یوسفی‌نژاد ۲۲ شهریور ماه امسال براثر خونریزی مغزی درگذشت آن هم در شرایطی که منتظر بود تا «عروسک» ‌اش که در جشنواره فیلم فجر سال قبل توقیف شده بود، پروانه نمایش بگیرد. اگرچه حسین شهابی برای فیلمش «رو در رو» مجوز داشت ولی هر دو فیلم بدون سازندگان خود سرانجام به نمایش درخواهند آمد.

۵۷۲۴۵

کد خبر 1722518

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: سینمای ایران کارگردانان سینمای ایران حسین شهابی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۱۴۸۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سینما به روایت سینما/ دیوار میان پایتخت و شهرستان با «آپاراتچی» فروریخت

فیلم «آپاراتچی» مصداقی از پرداختن به سینمای مردمی است که در چهل‌ودومین جشنواره فیلم فجر با استقبال مخاطبان مواجه شد و توانست سیمرغ بلورین و جایزه ویژه کارگردانی بخش نگاه نو را از هیئت داوران دریافت کند؛ از مهم‌ترین ویژگی‌های این فیلم روایتی است که فضای خارج از پایتخت ارائه می‌شود.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، «من فقط یک فیلم‌سازم و تمام زندگی‌ام سینماست. سینما شغل من نیست، عشق منه.» این‌ها سخنان جلیل رشیدی است، شخصیت اول فیلم آپاراتچی، که برگرفته از شخصیت جلیل طائفی، یک عاشق سینما در دهه ۶۰ است؛ جلیل اگر چه شغلش نقاشی است، اما عشقش فیلم‌سازی است و حاضر است سختی‌هایش را هم به جان بخرد؛ فیلم آپاراتچی روایتگر دلبستگی‌های یک نقاشِ ساختمانِ عاشقِ سینما است که با اشتیاق تمام به تولید چند فیلم کوتاه موفق شده و در آرزوی ساختن نخستین فیلم سینمایی خودش است؛ به طور کلی در این فیلم با یک اثر درباره سینما و برای سینما روبه‌رو هستیم.

مسئله آپاراتچی مسئله سینما، مسئله بقا یا از میان رفتن سینما است، مسئله فیلم آپاراتچی به ظاهر محدود به یک دوره زمانی خاص و در عمل مربوط به همیشه تاریخ در این مرز پرگهر است و بر این اساس علی طاهرفر، کارگردان فیلم آپاراتچی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه دو رویکرد اساسی در درون‌مایه فیلم آپاراتچی وجود دارد، اظهار می‌کند: رویکرد اول فیلم آپاراتچی هنر مردمی است و رویکرد دوم آن روایت دهه ۶۰، زیست و فرهنگ مردم تبریز در این دهه است که می‌توان گفت در دل همین هنر مردمی ادای دین به سینما نیز موضوعی نهفته است.

وی ادامه می‌دهد: موقعیت فیلم در ادای دین به سینما جزو موقعیت‌های نمایشی است که بیشتر کارگردانان دوست دارند در آن تجربه داشته باشند، چراکه یک عمر پشت دوربین به تجربه نشستند و می‌خواهند همین تجربیات را جلوی دوربین ببرند.

کارگردان فیلم آپاراتچی با اشاره به اینکه ایران همچون کشورهای دیگر نمایندگان زیادی برای نمایش فیلم در سینمادارد و این موضوع یک دغدغه فرهنگی برای سینماگران محسوب می‌شود، تصریح می‌کند: گاهی در دل فیلم‌ها بسیاری از حقایق سینما ظهور و بروز پیدا می‌کند، به طوری که گاهی لحظات شیرینی را رقم می‌زند و گاهی نیز حقایق تلخی در آن است که نکات گفته نشده سینما را بیان می‌کند؛ در همین راستا این اتفاقات دست به دست هم دادند که من با رغبت به سمت آپاراتچی بیایم.

در «آپاراتچی»، تلاش برای ارائه هنر مردمی بود

وی با اشاره به موضوع ادای دین به سینما می‌افزاید: وقتی که با یک موضوع خاص مواجه هستیم مخاطبان آن خاص خواهند بود و عام نیستند در همین راستا تلاش کردیم هنر مردمی را ارائه دهیم که مخاطب عام داشته باشد.

طاهرفر می‌گوید: دغدغه ما این بود که فیلمی با شاخصه‌ها و مولفه‌هایی را تولید کنیم که مخاطب عام را جذب کند تا افراد علاوه بر اینکه لحظات شاد، مفرح، شیرین و گاهی کمدی را مشاهده می‌کنند، هنگام خروج از سینما یک ارزش افزوده فرهنگی نیز به همراه داشته باشند، چراکه مخاطب در سبد فرهنگی خود یک فیلمی را انتخاب و هزینه اقتصادی کرده است در همین راستا حق دارد هنگام خروج از سینما حداقل از نظر مضمونی یک تعالی را در خود احساس کند.

وی در خصوص برخوردهای مردمی نسبت به فیلم نیز اظهار می‌کند: هنگامی که در عرصه غوغاسالاری فیلم‌های کمدی و گیشه‌پسند قدم می‌گذارید، کار دشوار می‌شود، اما به لطف خدا در هر کدام از مولفه‌هایی که بیان شد بازخوردهایی با تراز بالا و پایین از سوی مخاطبان دریافت کردیم که این بازخوردهای خوب انگیزه مضاعفی را برای ادامه دادن در این مسیر به ما داده است.

کارگردان فیلم آپاراتچی با بیان اینکه امیدوارم روزگاری به این نتیجه نرسیم که باید در بستر طنز چیزی را تعریف کنیم تا مخاطب به سینما بیاید، ادامه می‌دهد: ما باید در لایه‌های بیرونی، درونی، فرامتن و زیر متن مفهومی را بگنجانیم تا مردم به بهانه کمدی بودن فیلم بیایند و آن مورد را نیز دریافت کنند؛ از این‌رو امیدوارم روزی فرا برسد که ما در حوزه فیلم‌های غیرکمدی به جایگاهی برسیم که فیلم ما جزو انتخاب نخست تماشاچی‌ها باشد.

وی تصریح می‌کند: طی سال‌های اخیر اتفاقاتی رخ داده که سلیقه مخاطبان را بر مدار برخی کارهای ناصواب فرهنگی بنا گذاشتیم و این اتفاقی نامبارک و راه انحطاط سینمایی ما است، از این‌رو باید توجه داشت که معمولاً وقتی چنین اتفاقی می‌افتد هم سرمایه‌گذاران و هم تهیه‌کنندگان و به‌تبع آن در یک دراز مدت یا میان مدت کارگردانان و نویسندگان نیز به آن سمت خواهند رفت و تنها بر مبنای رسالت خود عمل نمی‌کنند؛ در همین راستا امیدوارم روز فرابرسد که با حمایت سازمان سینمایی و جریان سینمایی کشور شاهد آفرینش آثاری بهتر باشیم.

تنوع ژانرهای جشنواره فجر، از مهم‌ترین نکات آن بود

طاهرفر می‌افزاید: جشنواره فیلم فجر امسال از همان انتخاب فیلم‌ها برای بخش نگاه نو و سیمرغ، طبقه بندی که اتفاق افتاد و جواب نهایی که برگزار کنندگان آن مبنی بر تکمیل جدول فیلم‌ها دادند که در وسط جشنواره نیز خیلی از منتقدین و کارشناسان عنوان کردند که عدالت سینمایی رعایت نشده، با فراز و نشیب زیادی همراه بود؛ در همین راستا باید گفت که حواشی جشنواره زیاد بود اما مهم‌ترین حسن آن وجود تنوع موضوعی قابل قبول سینمای اجتماعی، کمدی، سیاسی، ورزشی و حتی کودک و نوجوان بود.

وی با بیان اینکه ما گاهی اوقات مصلحت را فدای حقیقت می‌کنیم، می‌گوید: بسیاری از فیلمسازان دیگری بودند که باید در بخش سودای سیمرغ حضور پیدا می‌کردند، همه عوامل‌شان به چالش کشیده می‌شدند و یک رقابت پایا پای می‌داشتند اما این اتفاق نیفتاد؛ از این رو یقین دارم که سال بعد سازمان سینمایی یک تدبیری برای این موضوع خواهد داشت.

کارگردان فیلم آپاراتچی اظهار می‌کند: باید اعتراف کنم لطف خدا و شهدا بود که در اولین حضور و اولین فیلمم در بخش مسابقه رفتیم و سیمرغ نیز گرفتیم؛ همچنین خیلی خوشحالم که فیلمی با موضوع دهه ۶۰، جنگ، ترور، شهادت، نماز جمعه و هنر مردمی ساختیم.

وی با بیان اینکه دیوار بزرگ و حائلی که برای تولید فیلم میان شهرستان و پایتخت بود در حال کوتاه شدن است، ادامه می‌دهد: اتفاق بدی است که فیلمسازان شهرستانی بعد از یک، دو و حتی سه دهه بعد فضا برایشان فراهم شود تا فیلم بسازند، چراکه این باعث می‌شود خیلی از انرژی‌ها، پتانسیل‌ها و استعدادهایی که در شهرستان‌ها داریم رو به نابودی برود و گاهی نیز فنا می‌شوند؛ به طوری که شخص یا مسیر خود را عوض می‌کند و قلم و دوربین را زمین می‌گذارند یا امیدی به این سینما نخواهد داشت.

طاهرفر تصریح می‌کند: با رویکردهای امسال جشنواره فیلم فجر به آینده امیدوار شدم و امیدوارم که سازمان سینمایی سوره، فارابی و سازمان سینمایی در ادامه نیز اتفاقات خوبی را رقم بزنند.

تصویر، هنری اثرگذار است

علیرضا استادی بازیگر فیلم آپاراتچی نیز در گفت‌وگو با ایمنا با بیان اینکه از حضور خود در خانواده فیلم آپاراتچی خرسند هستم، اظهار می‌کند: هر هنرمندی دغدغه این را دارد که متفاوت‌تر از قبل باشد، در همین راستا این پروژه برای من یکی از بارزترین موارد بود و زمانی که کار پیشنهاد شد، کلیت فیلم را خواندم و با توجه به اینکه فیلمی روایی و روایتگر بخشی از هنر سینما بود با افتخار نقش پیشنهاد شده را قبول کردم.

وی ادامه می‌دهد: در بازخوردها بیان شد که آپاراتچی فیلم کمدی شریفی است که می‌شود آن را با خانواده دید، نمی‌گویم فیلم‌های دیگر خالی از شرافت بوده اما این فیلم با توجه به تحقیق و پژوهشی که آقای طاهرفر انجام دادند در این زمینه به طبع خود را نشان داده است چرا که وقتی یک کار خروجی یک تفکر و پژوهش باشد و درست چیده شود خروجی آن استقبال خوب مردم خواهد بود؛ از این رو فیلم خوب اقبال شده و نشان می‌دهد که فیلمساز توانسته کار خود را به درستی انجام دهد.

بازیگر فیلم آپاراتچی تصریح می‌کند: جشنواره چکیده و نتیجه کارهای تولید شده یک الی دو ساله هنرمندان است و در فیلم هنرمندان نیز می‌توانیم بازخورد شرایط اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و… را مشاهده کنیم.

وی افزود: هویت یک ملت در آثار هنری‌شان دیده می‌شود به همین خاطر من تمام کارهای تولید شده را خالی از این بحث نمی‌بینم و به مرزبندی شهرستانی و مرکزی زیاد قائل نیستم چراکه هر هنرمندی اگر کار قابل اعتنا برای تولید داشته باشد می‌تواند حرفی نیز برای گفتن داشته باشد؛ در همین راستا فیلم آپاراتچی هم از آن دسته کارهایی است که فیلمساز توانسته به نحو احسن کار خود را انجام دهد.

استادی می‌گوید: ساخت فیلم‌هایی همچون آپاراتچی می‌تواند بر فرهنگ یک کشور اثرگذار باشد چرا که اکنون یکی از هنرهای ارتباطی و تأثیرگذار، هنر تصویر است و باید بیشتر به آن اهمیت داده شود.

وی اظهار می‌کند: به وفور سوژه‌هایی همچون آپاراتچی در کشور و جامعه ما اتفاق افتاده است؛ در همین راستا پرداختن به شخصیت‌های هنری، قهرمانی، فرهنگی و… در قالب سینما، تلویزیون و مواردی از این دست می‌تواند بر افق فرهنگی و هنری کشور مؤثر باشد.

به گزارش ایمنا، آپاراتچی تازه‌ترین روایت سینما از سینما است که می‌توان آن را ادای دینی به این حوزه دانست اما آنچه این فیلم را از دیگر آثار مشابه در این زمینه متمایز می‌کند، پرداختن به سینمای مردمی است و تقابل آشکاری که این نوع از سینما با دو جریان تحجر و شبه روشنفکری دارد؛ فیلم سینمایی آپاراتچی در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر با استقبال مخاطبان مواجه شد و توانست سیمرغ بلورین و جایزه ویژه کارگردانی بخش نگاه نو را از هیئت داوران دریافت کند و در این راستا باید به این نکته توجه داشت آپاراتچی سعی داشته عموم مردم را به فیلم جذب کند و در این مسیر به موفقیت نیز دست یافته است.

کد خبر 748562